Wat zorgt ervoor dat ‘contact’ soms zo ingewikkeld is?

Het antwoord  op deze vraag is bij iedereen anders maar  is bijna altijd op eenzelfde plek te vinden:
Op de bodem van onze individuele geschiedenis.

Als kind kijken we het eerst naar onze ouders om te leren hoe de wereld werkt.
Onze ouders geven ons het voor-beeld van hoe je met elkaar om kunt gaan.
HIer liggen onze vroegste lessen over communicatie, relaties, contact en de liefde.
Zowel je eigen ervaringen hoe je ouders met jou en eventuele broers en zussen omgingen als wat je ziet en vooral ook voelt gebeuren tussen je ouders leren je over het leven.

Vele redenen voor worstelingen 

Er kunnen veel verschillende redenen zijn waarom je ouders worstelden met deze thema’s. Soms is dit een familie worsteling, een worsteling die al veel generaties terug gaat. Soms is er iets in het leven van iemand voorgevallen.

Je kijkt, ervaart en neemt op jonge leeftijd al grote besluiten:

“Dit moet ik doen om mijn eigen veiligheid en overleven te waarborgen of om eventuele rampspoed te voorkomen.
Deze reactie zal voor mij levensreddend zijn.”

Ik geef  je drie voorbeelden die ik vaak langs zie komen:

1 De te vroeg geborene

Het eerste moment buiten je moeder heeft invloed op hoe jij de wereld om je heen ervaart. 
Als je als pasgeboren baby niet eerst een tijdje bij moeder kon landen maar gelijk in de couveuse gelegd bent voor je eigen overleven kun je -onbewust- besluiten:
‘Ik zal zelf moeten vechten om te overleven. Dat zal niemand anders voor me doen. Ik ben helemaal alleen.’
Je kunt in precies dezelfde situatie echter ook het tegenovergestelde besluiten:
‘Anderen zorgen wel voor me, daar heb ik zelf niets over te vertellen.’

Je begrijpt dat dit vroege besluit invloed heeft op hoe je met jezelf en met de mensen om je heen omgaat.
Als je in de loop van je leven een aantal keer bevestigd ziet ‘dat de wereld zo werkt’ of als dit thema ook bij ouders of voorouders heeft gespeeld, zal je keer op keer vanuit deze onbewuste les handelen.

Door elke keer in een vergelijkbare situatie te besluiten:
Als het er op aan komt moet ik het alleen doen.
Of:
Als het er op aan komt geef ik me volledig over aan de ander.
Net zoals toen, in de couveuse, dit je leven gered lijkt te hebben.

2 De geliefde

Op het moment dat een van je beide ouders heel erg verliefd is geweest op iemand die niet bereikbaar bleek kan daarna de keuze gemaakt zijn:
‘Dan kies ik maar voor deze veilige en stabiele partner. Dit zal een goede vader of moeder voor mijn kinderen zijn.’
Je kunt dit als kind op onbewust niveau oppikken in het contact.
Je krijgt wel veel aandacht, je ouders zijn altijd bereikbaar, en toch voel je: Ergens klopt iets niet helemaal.

Als jong kind kun je dan besluiten nemen op basis van wat je denkt te weten.

Je zoekt in eerste instantie altijd bij jezelf.
Jij bent in controle over jezelf dus je zult iets moeten doen of laten om volledig erkend te worden en de liefde te ontvangen waar je zo naar verlangt.
Door je anders op te stellen, voor je ouders te gaan zorgen, je onzichtbaar of juist heel zichtbaar te maken….. Er zijn vele verschillende manieren te bedenken.

Dit kun je je leven lang vol houden in het contact naar de mensen om je heen. Ergens speelt hier nog het grote gemis aan contact en het niet vol durven erkennen dat dat wat je zo graag wilde niet gevonden is.

Het kan ook zijn dat je diep van binnen merkt dat het niet werkt. Je probeert je levensles dan bij te stellen en neemt een nieuw besluit. Dit noemen we een herbesluit. 
Een herbesluit kan dan zijn: ‘Wat ik zoek in contact of de liefde bestaat niet, ik kan me beter afsluiten.’
Dit werkt tot op de dag van vandaag door als je je hier niet bewust van bent.

3 Het grote verlies

Je opa en oma of vader en moeder zijn een kind of meer kinderen verloren. Of een van hen moest veel te jong zonder een ouder verder. Gemis en rouw is dan verweven in de geschiedenis van het opgroeiende kind. 

Ouders in rouw. Ze proberen in de modus van overleven toch zo goed mogelijk voor de kinderen te zorgen, maar hoe doe je dat als je in en in verdrietig bent? Als je je gewond voelt door zo’n grote klap van het leven? In sommige gevallen is erover praten al te veel, en niet meer voelen lijkt een oplossing. Alleen… wat doet dat met de kinderen in een gezin?

Wat je vaak zult zien is dat een van de kinderen de rol van ouder over probeert te nemen en te vroeg volwassen wordt.
Of dat er een verwarring optreedt: Wie zorgt voor wie, wie is de ouder en wie is het kind. Ook zie je dat er schuldgevoel kan ontstaan: Waarom mag ik wel doorleven, en de ander niet? Kan ik niet beter ook dood zijn? 
Dit kan onbewust generaties lang in stand gehouden worden.

Als jouw moeder geen kind heeft kunnen zijn omdat ze al vroeg voor de andere kinderen is gaan zorgen, kun jij geboren worden en onbewust hetzelfde denken en hetzelfde doen:
Ik wil mijn moeder ontlasten, ik dop mijn eigen boontjes wel. Anders heeft ze het nog zwaarder.
Dan houd je onbewust, over de generaties heen, deze plek verwisseling in stand.
Altijd vanuit een combinatie van kinderlijke liefde en kinderlijk zelfbehoud.

Uitzicht over de drooggevallen zee: Mont Saint Michel, Frankrijk

Wat je dus ziet is dat in het begin van je leven iets gebeurd kan zijn dat maakt dat je onderbewuste op een bepaalde manier voor je ‘denkt te moeten zorgen’.
En dat het mogelijk is dat precies dát nu maakt dat je vastloopt of niet bereikt wat je het liefst zou willen.

Hoe kom je dan weer terug in controle, ditmaal op bewust niveau, over je eigen leven en eigen handelen?

Wat van belang is om te weten is ‘wat doe je en waarom’

De ‘waarom’ is vaak de sleutel tot verandering.
Met deze sleutel in handen ontstaat de mogelijkheid om je eigen leven in je eigen hand te nemen en te bepalen wat je wel doet, en wat niet.

Het gaat over het zichtbare ook voor jou zichtbaar maken.
Juist datgene wat voor jou onzichtbaar lijkt maar dat vaak niet is.
Je onderbewuste heeft ergens besloten dat het je moet beschermen tegen iets, iemand, of tegen jezelf.
Ooit functioneel, altijd vanuit liefde, maar nu werkt het tegen je in plaats van voor je.

We kunnen samen op zoek gaan naar je aannames en besluiten die maken dat je doet wat je doet en mist wat je mist.
Samen kunnen we kijken naar wat je doet, waarom je dit doet en wat je wel of niet anders wilt gaan doen.